Vanuit het Zwarte Woud in Duitsland ging de reis verder naar Clervaux, dat in het hart van de Ardennen ligt, in Luxemburg. Natuurlijk moet je van te voren goed de nieuwsberichten over Covid-19 in Luxemburg in de gaten houden. En de schrik was groot toen we, 2 dagen van te voren, in een bericht lazen dat het aantal besmette personen in Luxemburg aardig was gestegen. Duitsland had haar buurland zelfs al op code oranje gezet! Maar Nederland deed dat nog niet… Dus heb ik even flink gegoogled om erachter te komen hoe de situatie daar nu werkelijk is. En wat blijkt, omdat Luxemburg iedereen test (symptomen of niet) stijgen de cijfers natuurlijk. Maar als je goed leest vallen de daadwerkelijke cijfers nog mee. Het aantal besmettingen en de ratio naar het aantal inwoners ligt zelfs nog lager dan in Duitsland, Nederland, België en Frankrijk. Dus uiteindelijk toch maar besloten om naar Luxemburg te gaan. De regels zijn vergelijkbaar met die van Duitsland en nadat alles was ingepakt was het gelukkig maar een paar uurtjes rijden. Ik ben vroeger wel eens in Luxemburg geweest maar ik was vergeten hoe mooi het daar ook kan zijn. Niet alleen onderweg maar ook bij aankomst in de stad werd ik al helemaal blij.
Hoewel het centrum van Clervaux niet heel groot is vind je hier toch een aantal winkels, hotels en gezellige terrasjes. Ook de bezienswaardigheden zijn in de buurt en kun je lopend of met de fiets makkelijk bereiken. Wat meteen de aandacht trok bij mij waren de kerk, het kasteel en bovenop een heuvel de benedicten abdij van St. Maurice… Vooral die laatste want die maakt je ’s ochtends vroeg wakker met hun klokken geluid. Dat was wel even wennen haha. Maar zeker een bezoekje waard. Het is prachtig gebouwd in 1910 en nog steeds goed onderhouden door de monniken daar. Je kunt een kleine expositie over de geschiedenis van de abdij bekijken of rond wandelen in de tuinen en buiten rondom de abdij.
Ook het kasteel is zeker een bezoekje waard. Je kunt er rond lopen in de tuin, een klein oorlogsmuseum bezichtigen over de Slag van de Ardennen (dat oa in Clervaux is begonnen en waar heftig gevochten werd tijdens de 2de Wereldoorlog) of de permanente fototentoonstelling The Family of Man van Edward Streichen bekijken. Deze tentoonstelling is in 1955 geopend in het Museum of Modern Art in New York en is sinds 1964 in Clervaux te zien. Sinds 2003 staat hij op de “Memory of the world”lijst van UNESCO.
Op de camping waren de Covid-19 regels wel wat strenger dan in vergelijk met Kleinenzhof in Duitsland (zie vorig blog). Zo moest je verplicht een mondkapje op als je naar de douche of toilet ging, waren de hokjes en wastafels om en om af getaped voor de 1,5 meter maatregel en werd de voorkeur gegeven om de afwas en je tanden te poetsen bij je caravan / tent. Ook mocht je maar met 8 personen tegelijkertijd in het zwembad zijn. Het was wel even wennen voor mij. Maar wat me vooral op viel was dat niemand er problemen van maakte. Iedereen was relaxed, je wacht buiten netjes op elkaar en geeft elkaar de ruimte waar nodig is. Een vriendelijk knikje met je hoofd en lachende ogen als wijze van begroeting naar elkaar.
Natuurlijk zijn mensen niet gestresst als ze op vakantie zijn en je weet hoe daar de regels gelden, maar het is zo’n groot verschil met Nederland. Daar kwam ik eigenlijk pas achter nadat ik weer terug in huis kwam. Hier zijn grote discussies, demonstraties om de maatregelen en nog net geen geschreeuw tegen elkaar als je het niet eens bent met de ander. Weinig respect naar elkaar toe. En dan vraag ik me af waarom… Want met liefde en vriendelijkheid geniet en bereik je veel meer!
Ratna's Photography 